এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১৩)
পৰ সেৱা নকৰোঁ নোবোলোঁ চাটুবাক।
ভৃত্যু হুয়া সেৱা মই কৰিবোহো কাক॥
মহামানি দুৰ্য্যোধন জগততে ৰাগী।
পলাই বাক লাগি মোৰ নাহি কয় বাগী॥ ৫৭॥
যুধিষ্টিৰে বোলে জানো তুমি মহামানি।
কুৰুক্ষেত্ৰ স্থানত নাহিকে একে প্ৰাণী॥
পুৰুষ পৰিল, আছে যত সেৱকিনী।
বহু ৰাজকন্যা আছে তোমাৰ ঘৰিণী॥ ৫৮॥
বিশ্ৰামক লাগি স্থান নাপাইলাহা ঘৰ।
অৰণ্যত পশি প্ৰবেশিলা জল বৰ॥
দুৰ্য্যোধনে বোলে আৰ আছে অভিপ্ৰায়।
ই কথা তোমাৰ মন্দ নেবোলো ককাই॥ ৫৯॥
যি কালত ভাৰতৰ যুদ্ধ আৰম্ভিলোঁ।
স্ত্ৰীৰ পৰশ সেৱা তৈসানী এৰিলোঁ॥
বিধৱাৰ পুৰি ভৈল আমাৰ নগৰ।
ক্ৰন্দন নুশুনি এথা আইলোঁ সৰোবৰ॥ ৬০॥
একেশ্বৰ ভৈলোঁ ৰথ পদাতি বৰ্জ্জিত।
তুমি যুধিষ্ঠিৰ বহু যুথপে সহিত॥
মাৰি সবে বীৰ, ৰাজ্য পাইলাহা সকলে।
অৰণ্য জলত তপ কৰিবোঁ একলে॥ ৬১॥
হেন শুনি যুধিষ্ঠিৰে মাতে ক্ৰোধ কৰি।
শুনিয়ে ভাৰত ডাকি বোলা হৰি হৰি॥ ৬২॥
২
