এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৬
কর্ণ পৰ্ব্ব।
আকাশে চলন্তে যদি শৰে মোক কাটে।
গৰ্ভৰ ওলাই তই পলাইবিহি যান্তে॥ ৪৬০॥
হেন শুনি সৰ্প যায় গৰ্ভত পশিলা।
আকাশে চলন্ত তাক অৰ্জ্জুনে দেখিলা॥
মহা ক্ৰোধে শৰ ধৰি কৰিলা সন্ধান।
আকাশতে কাটিয়া কৰিলা দুই খান॥ ৪৬১॥
লাঞ্জ কাটা গৈলা খণ্ড পুচ্ছ নাম ভৈলা।
অৰ্জ্জুনৰ বধ মনে তপস্যাক গৈলা॥
তপস্যা কৰিয়া লভিলা ইষ্ট বৰ।
খণ্ড পুচ্ছ নামে শৰ দেখি লাগে ডৰ॥ ৪৬২॥
অৰ্জ্জুনক বৈৰ ভাৱে মানিয়া পূৰ্ব্বত।
আশা কৰি আছে সিটো কৰ্ণৰ তৃণত॥
সেহি শৰ কৰ্ণে যে ধনুত আছে জুৰি।
দেখি যুধিষ্ঠিৰৰ ধাতু গৈলা উৰি॥৪৬৩॥
বিশল্য কৰণি কৰি নিৰূজ শৰীৰ।
সমৰ চাহিবে আসি আছে যুধিষ্ঠিৰ॥
তেহোঁ আতি শোকে প্ৰাৰধিয়া মাধৱক।
তোমাৰ ভৃত্যৰ প্ৰভু তুমিসে ৰক্ষক॥ ৪৬৪॥
কৰ্ণৰ বিবৰ্ণ মুখ ঘোৰ শৰ দেখি।
মাধৱে বোলন্ত সাৱধান হোৱা সখি॥
শৰ প্ৰহাৰন্তে তুমি চপাৰাইবা মাথ।
অৰ্জ্জুনে বোলন্ত নুবুলিৱা জগন্নাথ॥ ৪৬৫॥
