পৃষ্ঠা:কৰ্ণ পৰ্ব্ব.pdf/৮৭

৮৫

কর্ণ পর্ব ।

---

ক্ৰোধে তাম্ৰবৰ্ণ মুখ নহে সন্ধান।
তৃণ হন্তে আন্তৰি লৈলেকে এক বাণ॥
যাক কৰ্ণে কুঙ্কুম চন্দনে ভিন্যে ভিন্যে।
অৰ্জ্জুনৰ বধ হেতু পূজে এত দিনে॥ ৪৫৫॥
যাক ডৰে দেবাসুৰ গন্ধৰ্ব্ব নাগৰ।
কৰ্ণে আনি ধনুত জুৰিলা সেহি শৰ॥
মেৰু গিৰি কম্পিলা কম্পিলা বসুমতী।
নকৰে প্ৰকাশ চন্দ্ৰ সূৰ্য্যৰ জেউতি॥ ৪৫৬॥
জন্ম কথা কহো শুনা শৰৰ কাহিণী।
অৰ্জ্জুনে খাণ্ডৱ বন দহিলা যৈশানি॥
ইন্দ্ৰৰ খাণ্ডৱ বন প্ৰচণ্ড সাক্ষাত।
মৃৰ্ত্তিৱন্ত অগ্নি যায় লাগিলা তাহাত॥৪৫৭॥
মৰণক ভয়ে জন্তু পলাইলা তৰিত।
শৰে হানি অৰ্জ্জুনে পেলাইলা অগনিত॥
এহিমতে সব জন্তু হোৱয় বিনাশ।
দেখি সপিণীৰ ভয়ে ভৈলা গৰ্ভ ত্ৰাস॥ ৪৫৮॥
সৰ্পিণী মাতৃক সুতে বোলে হেন সাস।
আসা মাতৃ তুমি আমি পলাও আকাশ॥
সৰ্পিণী বদতি বাপু যাইবে কেনমতে।
শৰে হানি অৰ্জ্জুনে কাটিব আকাশতে॥ ৪৫৯॥
আকে জানি বুদ্ধি কহো শুনা কথা মোৰ।
মুখ গোটা মোৰ গৰ্ভে পশিয়ো তোমাৰ॥