এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৫
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
তথাপিতো অৰ্জ্জুনে কৰিলা তিৰস্কাৰ।
যাবদেক ক্ৰোধ নুগুছিল আপোনাৰ॥ ২৩৬॥
এহিক্ষণ অৰ্জ্জুনৰ মন শান্ত ভৈলা।
কৃষ্ণৰ মুখক চাহি মাতিবাক লৈলা॥
দেখিলাহা প্ৰাণ সখি আমাৰ মহত।
ক্ষত্ৰিয় কুলৰ ব্যবহাৰ হেন মত॥ ২৩৭॥
কৰোং মই নৈৰাশ আপোন জীৱনত।
সোদৰত নিদাৰুণ ক্ৰোধৰ বেগত॥
তাৰ প্ৰতি ফল কৰোঁ আপুনি সম্প্ৰতি।
জন্মে জন্মে মাধৱ তুমিসে মোৰ গতি॥ ২৩৮॥
গুচ হত্যা পাপ মোৰ সিজিল দুৰ্ঘোৰ।
কেন মতে প্ৰায়শ্চিত্ত হোৱয় আমাৰ॥
দেহ পৰিত্যাগেসে ইহাৰ শুদ্ধি হয়।
এই বুলি প্ৰাণ নিয় মিল ধনঞ্জয়॥ ২৩৯॥
শুষ্ক কাষ্ঠে অগ্নি দিয়া জ্বালিলন্ত চিতা।
হেন দেখি লোকত মনত বৰ চিন্তা॥
দেখি সৰ্ব্ব প্ৰজাগণ হাহাকাৰ কৰে।
হেন দেখি কৃষ্ণে মাতিলন্ত অনন্তৰে॥ ২৪০॥
মাধৱ বদতি নলাগয় মাৰিবাক।
আছে প্ৰায়শ্চিত্ত এৰ শুনিয়োক তাক॥
গৌৰৱত প্ৰাণীক কৰিলে অহঙ্কাৰ।
গুৰু হত্যা পাতেক মিলয় সিজনৰ॥ ২৪১॥
