এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০২
কণ পৰ্ব্ব।
নৃপতিৰ সমীপক ধীৰে ধীৰে গৈলা।
পাছে কৃষ্ণে শিৰৰ পাগুৰি নমাই থৈলা॥ ৫৪৫॥
মাটিত পাগুৰি থৈয়া গৌৰৱৰ ভাৱে।
দুয়ো সখি ৰাজাৰ নমিলা দুয়ো পাৱে॥
চৰণৰ ধূলি তুলি শিৰত লৈলস্ত।
গলত শাবতি যুধিষ্ঠিৰে ধৰিলন্ত॥ ৫৪৬॥
প্ৰেম ভাৱে নেত্ৰৰ লোতক পৰে ঝৰি।
আশ্বাস কৰিলা মাধৱৰ কৰে ধৰি॥
তোমাৰ শ্ৰজন প্ৰভু সমস্তে জগত।
ভকত বৎসল হেন দেখায়া লোকত॥ ৫৪৭॥
তষু ইটো গুণক সুজিবো কেন কৰি।
চৰণৰ দাস কৰি লৈয়ো মোক হৰি॥
কৃষ্ণ ধনঞ্জয় একে আসনে বসিলা।।
পৰম কৌতুকে পাছে নৃপতি মাতিলা॥ ৫৪৮॥
বাপু ধনঞ্জয় তুমি কৰ্ণক বধিলা।
আজি মোৰ হৃদয়ৰ শল্য উদ্ধাৰিলা॥
ধনঞ্জয় বোলে দাদা বধিলো কৰ্ণক।
আৰ মই ইঙ্গিত নকৰোঁ কৌৰৱক॥ ৫৪৯॥
মাধৱে বোলন্ত সখি সমস্তে কহিলা।
সাক্ষাত দেখিলোঁ তুমি মিচাক মাতিলা॥
তোমাৰ মুখত কিয় আসে মিচা বাণী।
হৰি হৰি বাপু মোক ৰক্ষা এত খানি॥ ৫৫০॥
