পৃষ্ঠা:কেন্দ্ৰ সভা.djvu/৭১

[ ৬৩ ] কেনায়৷ বৰষুণ হয়, কেচুৱায়ো শাওন মাহৰ বৰষুণৰ নিচিনা সৰু . সূতা কটা যেন কুনকুন, মূন-মূন কৰি কান্দি থাকে। পৃথিবীত বর্ষাৰ অধিকাৰ দুমাহ মাথোন কিন্তু শৰীৰত অনেক দিন । বর্ষা উকলি গলে শৰীৰত গ্ৰীষ্ম পৰে, অৰ্থাৎ লৰাই ফুকলীয়া অৱস্থা৷ । এৰাই চেমনীয়া হলে তাৰ তেতিয়া গ্ৰীষ্ম কাল হয়। গ্রীষ্ম | কালৰ জহত মানুহে যেনে চটফটাই থাকে, চেমনীয়া লৰাও "তেনে চটফটীয়া হয়। সি এফন্তক শত হৈ থাকিব নোৱাৰে, পোক লগ৷ গৰুৰ নিচিনা ধৰফৰাই ফুৰে। চিঞৰি, চেকুৰি জপিয়াই নিজে নিজে সি হাৰ। শান্তি হয়। গ্রীষ্ম ঋতুব ৰদ চোকা হয় আৰু ছাতি বা জাপি নোলোৱাকৈ কলৈকো যাব। নোৱাৰি । চেমনীয়া লৰাকো লগৰীয়াৰূপী জাপি লগত নিদি- য়াকৈ কলৈকো এৰি দিব নোৱাৰি। যৌবন জীৱনৰ বসন্তকাল, এই কালত পৃথিবী যেনে ফুলে পাতে জাতিষ্কাৰ হয়, মানুহৰ শৰীৰো সেই দৰে জাতিষ্কাৰ হয় । বসন্তত কাঁইটীয়া বননিও শুৱনী হয়, তিনিশ বাৰ কুৰি খোৰোং থকা, ওঠৰ কুৰি টেমুনা ওলোৱা, ধোন্দোলা গছে৷ ধুনীয়া হয়। সেইদৰে গাভৰু কালত কুল, কুজীফেচা, ফেচীঅন্ধলা, আন্ধলী, ধেন্দেলা ধেন্দেলী, শে৬ নটেপা, শেঙ নটেপী, পেটুৱাপেটুলী, খৰে-খোৱা, কাঁপৰে ধৰা ইত্যাদি নৰনাৰী সকলোৱে নপ ধৰি চিলচিলীয়া হয়। তেজৰ বেগ তীব্ৰ হয় আৰু নতুন বৰণ ধৰে। বসন্ত ঋতুত পৃথিবীৰ জীৱজন্তু সকলো আনন্দত উতলি উঠে। যৌবনতো সেই দৰে মানুহ আনন্দত বিভোল হয় । বসন্ত উকলি গলে জীৱনত হেমন্তকাল পৰে। হেমন্ত ঋতুত পৃথিবীৰ তৰক, লতা,