পৃষ্ঠা:কৃষ্ণ লীলা.pdf/৪১

২য় দৃশ্য]

৩১

কৃষ্ণ লীলা

 গোপ গোপী জাঁক। নেজানিলোঁ নিজ
 স্বাৰ্থ। পতি পুত্ৰ পিতা ভাই আই এৰি
 তোমাক দেখিলো বাহিৰে ভিতৰে সদা
 সপোনে দিঠকে। ক্ষন্তেক নেদেখি শূন্য
 দেখোঁ ত্ৰিভুবন। আজি কোন সতে এৰি
 যোৱা বান্ধ। জুই জ্বালি লৈ নিজকে
 আহুতি দিম কৃষ্ণ নাম লৈ লৈ। যাবা
 প্ৰভু, তাৰ পাচে।
২য় গোপী। ৰাতিপুৱা সযতনে জননী যশোদা
 মাৱে বান্ধি দিয়ে মাখন চঞ্চ পুৰী।
 আমি দধি মথি পূজাত লগাম বুলি
 বান্ধি দিওঁ ক্ষীৰ, ছানা, ননী সাৱধানে।
 তুমি প্ৰেমময় ঈষৎ ঈষৎ হাহি
 মধুৰ কটাক্ষে প্ৰাণ মুহি যোৱা গুচি
 ধেনু বৎস লৈ বনলৈ। আমি ব্যাকুল
 হিয়াৰে বাট চাই চাই থাকোঁ গধূলি
 বেলিকালৈ। ভয় কৰো কি জানিবা ফুটে
 কাঁইট ধ্বজ-ব্ৰজে অঙ্কিত সুন্দৰ।
 ৰাজীব চৰণ তলে। কি জানিবা ঘটে
 অমঙ্গল বননিত। এই ভাবি ভাবি
 অবহেলি ঘৰৰ কামকো বাহিৰ
 ভিতৰ কৰি দিনটো কটাও। গধূলি
 গোপাল গোৱাল সইতে গৰু বৎস
 লৈ বৃন্দাবন পালেহিহে, জীউ আহে