পৃষ্ঠা:কৃষ্ণ লীলা.pdf/৪০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩০
কৃষ্ণলীলা

 চকু মুদিলেই যোগীৰ বঞ্ছিত ধন
 শত সাধনাৰ শেষ ফল চতুভুৰ্জ
 নাৰায়ণ ৰূপ, প্ৰেমৰ আধাৰ দেখা
 পাবা। গোপিনীও সেই প্ৰেম সাগৰত
 হব লীন পূত কৰি স্বৰ্গ মৰ্ত্ত্য ৰসাতল।
১ম গোপী। মনত আশঙ্কা হয়, ক্ষেমিবা ক্ষেমিবা
 নাথ অজলা অবলা নাৰী বুলি মোক,
 কেতিয়াওঁ যেন নেদেখিম মৰতিয়া
 নয়নেৰে সেই চাৰুমুখ বিনন্দিয়া।
 নুশুনিম সুললিত বাঁহী মাত আৰু।
 ৰাতিপুৱা উঠি নেদেখি পুলকিত
 দেহে, শ্যামল সুন্দৰ সুবঙ্কিম ৰূপ।
 দিনৰে দিনতো উদগ্ৰীব নয়নে ৰৈ ৰৈ
 নেদেখিম সন্ধিয়াত গোৰজে ৰঞ্জিত
 সুকুমাৰ দেহ চাৰু। শিঙ্গা বেনু লই
 মধুৰ আগ্ৰহে ব্ৰজবাসী সকলোৱে
 সাদৰি আৰতি কৰি আগবাঢ়ি গৈ
 পদুলিৰ পৰা কাকনো আনিম বৰি।
 ভকতক এনে দুখ কিয় দিয়া প্ৰভু
 দয়াময় তুমি ভক্তপ্ৰাণ। দুখীয়া।
 নিলা অতি নিমাষিত গাঁৱলীয়া
 ব্ৰজবাসী নৰ। কত জন্ম তপস্যৰ
 ফলে, গুণনিধি ব্ৰজত ললাহি থিতি।
 কি পাপত আজি তিয়াগিনো যোৱা এই