এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫ম দৃশ্য]
১৭
কৃষ্ণ লীলা
ৰাজ চৰণত। কিন্তু কৃষ্ণ বলোৰাম
নহলে নিজীব মহিষী যশোদা মোৰ
ব্ৰজবাসী নিগমে মৰিম কৃষ্ণ বিনা।
যশোদা। অক্ৰূড়, কিৰূপে জানিবা কিবা।
উপাদানে গঢ়া মাতৃৰ হৃদয়। ৰাতি পুৱা
হলে ভৈৰবী সুৰত মোহন ৰাগিনী গাই
গোপ শিশু জাকে জগায়হি প্ৰাণকৃষ্ণ।
শুনি সেই প্ৰভাতী মঙ্গল গীত উঠে
পাটি এৰি প্ৰাণৰ গোপালে। তাৰ পাছে
আধা মেলা মোহন চকুৰে শ্যাম তনু
খনি আনি এঙ্গামুৰিয়াই মূৰটো
কোলাতথৈ মোৰ মুখলৈ চাই, আই, আই
বুলি সম্বোধে যেতিয়া জগৎ পাহৰি যাওঁ।
গধুলি গোপাল গৰু চৰা শেষ হলে,
ধূলি ধুসৰিত হৈ আহিলে উভটি
সুগন্ধি পানীৰে ধুই দিও শ্ৰীঅঙ্গ।
নিশা হলে মোৰ বুকুতেই মূৰ থৈ
কত কথা কৈ কৈ শোৱে মোৰ প্ৰাণৰ
গোপালে। কেনেকৈ জীম মই বিন প্ৰাণ
কানু।
(কৃষ্ণ বলোৰামৰ প্ৰবেশ )
নন্দ। ৰাম কানু কৰা আহি নমস্কাৰ বীৰ
অক্ৰুড়ক। সম্বন্ধত মামা হয় তেওঁ।
(দুয়ো নমস্কাৰ কৰে)
