পৃষ্ঠা:কুলাচল বধ.djvu/৪০৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

পক্ষিগণে কৈল মুনিত বুঝাই। সাধুসে বিনে আনমতে গতি নাই। ভাৰত ভূষণে কহে এহি স্কুল কাম। পাতক চাড়োক ডাকি বোল। ৰাম ৰাম। ছবি। ধাপকিগণে বলে শুনিয়োক জৈমিনি কৰাজা কৃষ্ণ কথা শুনি। কতোক্ষণ মনে পাছে মৌন ধৰি আছিল লীলা মনে মনে গুণি। পৰম প্ৰেমত অতি বৈৰাগ লিলিল মনে ভাল হতে নামিল। ৰি মোেৰ নিজ সংসাৰু বিলাহ। এমিলি এলাম। ভান ইতি নে, কুহুত মহামতি, আসি ৰিল দুলি। খে এ trola termine

  • কৰি ৰে,