পৃষ্ঠা:কুলাচল বধ.djvu/৩১৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

৩১২ কুলাচল-বধ। সবে জ্ঞান শালী আছিলে পটুত। মহা সত্যবাদী সবে পৰম সুন্দৰ। দুজনৰ সঙ্গে মহন্তৰ অজ্ঞাত। বহুতৰ প্ৰজানাশ গৈল সিবেলাত। তাসন্থাৰু উদ্ধাৰিবে মনে দেব হৰি। আইলা কৃপাময় কৃষ্ণ গৰুত চড়ি। দেখা মুনিবৰ কেনে দয়ালু ঈশ্বৰ। আপোনাৰ অংশৰীৰ নকৰ পৰ। পা পুত্ৰ গণক নিমিত কৰিলত। কত যাঠিলফ লোৰু তাৰিল। এতেকে কৃপালু দেব হৰি বিনে নাই। দেখিয়োৰু নৰক ঠাই ঠাই ঠাই। ইখা থাকোক শুনা যুদ্ধ কাহিনী। আগবাঢ়ি গৈলে গনৰ বহু চানি। তালৰ মুখ্য ঘুখ্য ও ছুি নাম। হেতি চিত্ৰ বোৰ সুৰ চিজ কাম। গশিবা শাহিত। শিৰা আমাৰ নলখা। চিত্ৰ ভিৰৰ নি।