সুন্দৰ—কতা নাগিনী ছোৱালীহঁত তহতৰ সতে শেৱালি নাহিলে
দেখোন?
ৰুণুক—ৰজাৰ লৰা, শেৱালি আজি তোৰ লগত যাব নহয় সেই গুণে তাই ভালকৈ মূৰ মেলাইছে, খোপাত ফুল পিন্ধিছে, হাতত ফুল পিন্ধিছে, আৰু গালত ৰঙা ফুলৰ গুৰি সানিছে— তাই আহিব। হোঁ তোলৈ এইবোৰ ৰঙা ৰঙা ফুল দিছে। ( ৰুণুকে সুন্দৰক কিছুমান ফুল দিয়ে সুন্দৰে সেই ফুলবোৰ হাতত লয়। ) ৰজাৰ লৰা, তই এনেকৈ মনমাৰি কেলৈ থাক? ( অনঙ্গক ) মিতা বাৰু ৰজাৰ লৰাৰ কিয় বেজাৰ?
অনঙ্গ—( হাঁহি ) তহতে ৰজাৰ লৰাক নাম গুণ্ গাই নেদেখুৱাৱ দেখি।
ৰুণুক—ইহ্। .
অনঙ্গ—হয় আকৌ।
ৰুণুক— (সুন্দৰক) আমি নাম গালে জানো তোৰ মন ভাল লাগিব?
[সুন্দৰে মূৰ দুপিয়াই আৰু হাতেৰে ৰঙা ফুল এটা লৈ মোহাৰি থাকে ]
ৰুণুক—বাৰু আমি তেনে নাম গাম—নাচিম—দেই জুনুক—দেই ঠুনুক।
জুনুক, ঠুনুক—ওঁ ওঁ নাচিম তো—নাচিম তো।
[ ৰুণুক, জুনুক, টুনুকে গায় আৰু নাচে ]
পৰ্ব্বততে ফুলিলে ৰঙানোকৈ ফুলে কলি
ৰেণুৰে বোলালি তই কুমলীয়া হাত।
অ’ ভয়ামৰ সোণামুৱা কিনো কৰ গুণি গাথি
লেখি লেখি সেউজীয়া পাত।
বনে মইনা সেউজীয়া,
