সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কাৰেঙৰ লিগিৰী.djvu/৭৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭১
কাৰেঙৰ লিগিৰী
 

মই দেখিছো তোমাৰ কেঁকোৰা চুলিৰ চামে চামে মোৰ মৰমবোৰে লুকাভাকু খেলিছে। তোমাৰ ডিঙিৰ মুকুতামণি কেইটিত কোনে ৰহণ সানিছে। তুমি মোলৈ নীলা আকাশৰ পূৰ্ণিমাৰ জোন, তোমাক মই নাপাওঁ। কিন্তু তোমাৰ মৰমৰ জোনাকত মোক জুৰ লবলৈকো নিদিবানে? বৰ মৰম—তোমালৈ মোৰ বৰ মৰম। সৌৱা, সৌৱা আকাশত নীলা—নীলা নীলাবোৰ যিমান দূৰলৈ গৈ গৈ আছে সিমান সিমান সিমান।। (কিছুপৰ স্তব্ধ হৈ থাকি) কতা কতা মোৰ দেখোন ভয় নলগা হল? কি হব মৰিলেনো? কতা মৰিবলৈ দেখোন ভয় নালাগে? খাওক খাওক, মোক বাঘে খায় সাপে খায় খাওক। মৰিম মৰিম মৰিলেই শান্তি পাম।

 [ শেৱালিয়ে আকাশলৈ চাবলৈ ধৰে। কিছুমান কলা ডাৱৰে আকাশ ঢাকি ধৰেহি। শেৱালি ৰৈ আকাশলৈ চাই বুকুৰ মাজত হাত দুটা সুমাই স্তব্ধ। তাৰ পাছত নিজৰ মনতে গাই যায়। ]

গীত

বাৰিষাৰে ঘন ঘোৰ ঘোৰ
  বজালি প্ৰাণত মোৰ
   কিনো উদাসীন সুৰ?
পৱন অ’ উৰুৱাই তাক-
    নিবিনো কত দুৰ?
শূইন জীৱন অ’ মোৰ
  উটি যাৱ কোনো ফালে
কোন আকুলতে পাবি কুল?