এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
[ বস এ সঘৰ-সচাকৈয়ে গেছে, শি! বু সাজেৰে সাজি ই আহিছ এতিয়া ? সব পৰাক্ৰমকা নিলি লিকে। মৰিলেও এই ন যা নগতেই। শিব, সুৰাপান, পাহ। পিপ বুলি ভয় সদা ? হা হা। পাপৰ মূৰত উঠি নৰে নিত পৰিহাৰ কৰি আছে যম-দেৱতাক। কোন হে বৰ কৰে মােক? বুক। দুইৰৰ ফুৰ আৰু পিৰৰ মূৰত সৰ পৰি যায়। এম-দুর্মতি অনুৰ। এয়ে তােৰ দালিৰ শেষ পৰিণতি। ইয়ালৈকে মদন তিক হৰি আনি তই, কৰিছিলি সতী নাশৰ এনে বিকল প্রয়াস। স কৰিছিলোঁ। বিফল প্রয়াস। কিন্তু কিয় ? এতিয়াও মায়াতী আছে সতী হই। সচা, তাই সঙী ৰা সৰাৰ ; শতৰ তিৰ লতি বের নহয় মানৰ পত্নী তাই।-কোন শেয়া। শোৰী মায়ায় মােৰ? আহা তুমি, অভি ৰেলিকা সঙেকে লিপি। | অতি সােই হে। তি-সাৱধান ! কানে কবি নাকি। মা সতী ১
