এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
[ গম -১ম, বই অহা নাইজানো নিৰি নিৰি সিন্মৰ শত সেণি? কতকাল। খেলিছিলো দুয়ে। আমি কুমৰ খেলা। বসন্তৰ আঁৰত লুকাই এদিন যে দুয়ো অতি দুঃসাহসেৰে, পিছিলে। ভয়ে ভয়ে মহাবোগী শঙ্কৰ কাষ প্ৰথমই ভালকৈ একো বুজিব পৰা নাই। ৰতি—যেতিয়া চাপিলো দুয়ো কাষ মহেশৰ, তোমাৰ হাতৰ পৰা ফুলধনুখনি পৰিছিল সৰি পৃথিবীত, তেতিয়াই দিছিলোঁ। সি ধষ তুলি তোমাৰ হাতত। তোমাৰ অহাৰ গম পাই তেতিয়াই কপিছিল থৰহৰি তপস্যাৰ ভূমি যোগেশ্বৰ মহেশকো পাহৰি খন্তেক। তন্ন তপস্যাৰ সেই দুৱাৰদলিত ঠিয় হই কোপমনে শঙ্কৰে যেতিয়া- এমনকৰা, না, আৰু মুণ্ডনে। মুননা। ৰতি-তেতিয়া যে হিয়া মোৰ হিয়াত নাযিল! ভাবিলে অগ্নিত পৰি হৃদয়ৰ ই। মোৰ সুমাও এবেলি; তাতে কিছু মোক বাধা দিলে আকাশবাণখোলে, তুমি জনমি সাৰ্থক মোৰ কৰিষন। ভালৰি লগোৱা এই আকাবাত মোহ গই থাকিলে জীয়াই; কিন্তু মোৰ ৭৪
