এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
চতু - দৃশ্য কৃ-পুৰুনো কৰি কোন দেৱতাই পুত্ৰ মোৰ নিছে পলুৱাই। বল, দূত! নোগই সবিশেষ সকলো কাহিনী। দুয়ো ওলাই যায়। দ্বিতীয় দৃশ্য কৃষ্ণৰ ভিতৰ চৰা হাত ৰীণ লৈ নাৰ গীত গাই সোমাই আহে। | গীবাগ কেদাৰ অন মনাই, কিন্তু বিৰ নাই, জীৱন যৌৱন জায়। পুত্ৰ ভাই, পৰে ঠাই ঠাই, মিছা মৰীচিকা মায়া। শিশিৰমাণিক এলে চিকমিক অৰুণ চুন পায়। সে তাৰে শোবে একতিলে, নাৰহে ফুলৰ কয়। নখ দেয় এহি পৰ, বিষয়-বাসনা। ভং ই স আজ হৰিণ, সেহিমে কৰিৰে দা। | গত এক সেই আছে। কৃষ্ণ-নাহ মোৰ সুস্ব মাদ। মোৰ এই নোকৰ ভাওনা তুমি ঢাৱাহি এবাৰ। ন কিবা কৰ, প্ৰভু! মই বুলো একোকে। জাপোন পোক? সত নাতি স্থিতি সংহাৰাটৰ
