পৃষ্ঠা:কাম-ৰূপ - ডিম্বেশ্বৰ নেওগ.djvu/৬১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

পিতৃত্বত শৰেন্নিাত আমি কি একই যেন মুক্তি ধৰি উঠে নাটি নানা লিমা। সা, সচা। ইৰেই মানৱক আমি সংসাৰৰ মায়াজালে ধৰে মেৰিয়াই। ভিতৰত কান্দোনৰ বোল শুনি ঠাৎ থমকি নয়। ই কি? ভিতৰত কোনে যেন মৰ ৰোল নিয়ে তুলি। সচাকৈয়ে বাৰু এনে আনন্দত নিৰানন্দ আহে কৰ পৰা? ৰুক্মিণী-( ভিতৰত কান্দি কাশি। কোনে নুমুৱালে মোৰ প্ৰাণৰ প্ৰদীপ হে প্ৰভু, জীৱননিধি পাই হেৰুৱালে।। কৃষ্ণ-সচাকৈয়ে। কণিৰ মাত যেন শুনো। কিবা অমঙ্গল কানো সুতিকা ঘৰ | বেগাই সোমাই আছে। পূত-ঘোৰ অমল প্ৰভু! সূতিকা থত। ওই খোৱৰে পৰা কেচু শোনাটি কৰ পৰা ফোনে জানো গল হৰি নই। কৃষ্ণৰ ান,। নাছিল কেও নে বাৰু সূতিকা ঘৰত? নাছিল কাত যাক। দূত-সৰুগে আলি। তথাপি দেন সৱাৰ মাশিল কেনি গ কোনেও নাজানে। দেখি প্ৰিয়।