সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/৯৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
নৱম সৰ্গ।
⸺>><<⸺

“Ah what a life were this! how sweet! how lovely।
Gives not the hawthorn bush a sweeter shade,
To shepherds looking on their silly sheep,
Titan doth a rich embroidered canopy
To kings that fear their subjects treachery?’’
                                   ⸻Shakespeare

  ওলাইছে ৰঙ্গা বেলি পূব আকাশত
 নিশাৰ এন্ধাৰ ঘোৰ দূৰতে খেদাই।
 জুৰিলে চৰায়ে গান মধুৰ সুৰত,
 সাৰ পালে সকলোটী ন পৰাণ পাই।
 শোৱা ধাৰি পাটী এৰি উঠিল সকলো;
 গঁয়ালী তিৰুতা উঠি কৰে বাহিবন,
 ঠাই সাৰে পানী আনে, বিচাৰিছে শাক,
 ৰঙ্গা বেলি দেখি লৰা আনন্দিত মন।
 কাষত কলহ লই ধলে ধলে যায়
 গঁয়ালী গাভৰ হঁত নই ঘাটলই;
 কোনোৱেবা গা ধুইছে, কোনো ভৰাইছে
 কলহত পানী, কোনো আছে তাতে ৰই।
 খিল্‌ খিল্‌ খিল্‌ কৰি হাঁহে কোনোজনী
 অন্তৰৰ গোপনীয় ভাব উলিয়াই;
 কোনো নাচে কোনো বায় দুহাতে চাপৰি,