সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২৭৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৫
আইতা

যোৱাঁ আই যোৱা
থাকা যেন তুমি
স্বৰ্গত অনন্ত কাল।
নোহে যেন আৰু
“পুনৰ জনম”
নৰ অন্ম নোহে ভাল!!
নৰ জনমৰ
থাকে লগে লগে
হাঁহি কন্দা পলে পল
কেতিয়া হাঁহিবা।
কেতিয়া কান্দিবা
কেতিয়া অন্তৰ জ্বলে
এনুৱা সংসাৰ
সংসাৰৰ ভোগ
সংসাৰ ভেলেকী বাজী।
সংসাৰৰ আশা
আকাশ কুসুম,
ফুৰে বালী-ঘৰ সাজি।
যিটোকে পাতিবা
সিটোই ভাগিব,
পুখুৰি খনেৰে খনা
বিষম সংসাৰ
বিষময় মূৰ্ত্তি
উগাৰে বিহৰ কনা