সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২৭৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

আইতা।

“—But wherefore weep? Her-Spirit soars
Beyond where splendid shines the orb of day:
And weeping angels lead her to those bowers
Where endless pleasures virtue's deeds repay.
      ⸺Lord Byron.

ল’ৰা তিৰুতাৰে ভৰা; কিন্তু কিয় হয়
শূন্যভাব? লাগে ঘৰ কিয় শূন্যময়?
কিয় আজি এনে ভাব? কিয় ভাবান্তৰ?
কানে কিয় মন প্ৰাণ কিয়বা অন্তৰ?
যাৰ পৰা এই জন্ম (মানব জনম)
যাৰ যত্নে কৰ্ম্মী আজি ই কৰ্ম্ম-ক্ষেত্ৰত,
সেই মাতৃ জন্মদাত্ৰী (স্নেহ মুৰ্ত্তিমতী)
নৰ দেহা এৰি আজি যায় স্বৰগত॥
নোহে মানৱৰ দেহা, দেবৰ শৰীৰ!—
স্বৰগৰ জীৱ,হ’ল পুনু স্বৰ্গলাভ!
মায়া ত্যজি সংসাৰৰ চিৰ শান্তি পালে,—
তবু কিয় কান্দে প্ৰাণ? কিয় শূন্য ভাব?
কিয় কান্দ, হে নিৰ্ব্বোধ! হে অবোধ মন!
নৰভাগ্যে জন্ম মৃত্যু বিধিৰ লিখন॥
 —যোঁৱা যোঁৱা, আই!
 কি হ’ব বীনাই,