সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২১২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৮
বিৰহিণী বিলাপ কাব্য।

সি দুখতে তই কান্দি থাক নিতে,
সদা বিয়াকুল মন॥

১০
এই কথা পখি! যিটো কবি কয়,

একোকে নাজানে তেঁও!
সংসাৰ-ক্ষেত্ৰৰ পলখত পৰি
নাই লোৱা তেঁও লেও॥

১১
যি দিনা অবধি আসাম মাতৃয়ে

হেৰালে স্বাধীন ধন।
সি দিনা অৱধি আসাম-বাসীৰ
পৰৰ অধীন মন॥

১২
সি দিনা অৱধি অসমীয়া জাতি

আনৰ গোলাম হ’ল!
খোৱা, পিন্ধা, লোৱা, উঠা, বহা, শোৱা,
লোকৰ হাতত গ’ল!!

১৩
তথাপিও পখি! এটাৰো মুখত

নাই বিষাদৰ চিন।
তইতো, শালিকী!—-আসামৰে পখী?
তয়ো হ’বি পৰাধীন॥

১৪
স্বাধীনতা গ'ল, সেই বুলি তোৰ,

জানিছোঁ,—নাকান্দে মন।