এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৬
কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য।
নাভাবিবা এনে বুলি তুমি মহাৰাজ!
কমতা সেনাৰ নোহে এনেকুৱা চিত।
সকলো সুখৰ ঠাই জনমৰ ভূমি
ৰাখিব নোৱাৰোঁ যদি ,কিয় হাতে হাতে
লইছোঁ মিছাতে আমি চোকা তৰোৱাল?
দুখনি যে আছে হাত, সিও কি মিছাতে?”
এই বুলি সৈন্য সেনা সবে সাজু হ’ল,
উঠিলে শবদ জয়। কমতাৰ জয়!
গ’ল সবে যুদ্ধলই ৰজাৰে সইতে
ত্যাগ কৰি আপোনাৰ পৰাণৰ ভয়।
নগৰৰ বাজ হই পালে যৱনক
ইদলে সিদলে হ’ল বহু বেলি ৰণ,
মৰা-মৰি, কটাকটি হ’ল দুদলৰে
তিষ্ঠিব নোৱাৰি পাছে পলাল যৱন।
শক্ৰৰ মাজত দেখি আপোন মন্ত্ৰীক,
আচৰিত হই ৰজা ধৰিলে বুলিব,
এতিয়া জানিলো মন্ত্ৰী! কেনে কই পালে
কমতা পুৰত আজি যৱন অহিব!
তীৰ্থলই যাওঁ বুলি গ’লা গৌৰলই,
শক্ৰক দেখালা আনি আপোনাৰ ঘৰ?
এয়ে কি তোমাৰ মন্ত্ৰী! ভাল বিবেচনা?
দেশদ্ৰোহী হ’লা-ল’লা পক্ষ বিপক্ষৰ
জনাবুজা তুমি মন্ত্ৰী! পবিত্ৰ ব্ৰাহ্মণ
কুলত তোমাৰ জন্ম; কিন্তু কি কাৰণ
