এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
22 কবিতা-কুম চিকমিক্ কৰি কেনে বিজুলী মাৰিছে; বতাহ বলিছে। লগে লগে বৰষুণ বোপাহঁত তোমালোকে তিয়াৰ এতিয়া যোৱ। নিতিতিবা কেতিয়াও তিতিলে নিশ্চয় হ আই। বেগধদি; ঘৰলই লৰি। সোমোৱা ভিতৰ পানীলগা জ্বৰ। শৰীৰ অসুখ হব নৰীয়া পৰিলে; সাৱধান হবা হুঁক যাতে থাকা ভালে। ১৫—বসন্ত-কাল। আহিছে বসন্ত-কাল ৰঙ-যুৱা হই; মাৰিছে বতাহ কেনে ৰিব ৰিব কই। গছলতা বন আদি ধুনীয়া কৰিলে; জগতক অলঙ্কাৰে গাভৰু সজালে।
