পৃষ্ঠা:কবিতা-কুসুম.pdf/৩২

২২

কবিতা-কুসুম

চিকমিক্‌ কৰি কেনে
লগে লগে বৰষুণ
বোপাহঁত তোমালোকে
তিয়াব এতিয়া যোৱাঁ
নিতিতিবা কেতিয়াও
তিতিলে নিশ্চয় হব
শৰীৰ অসুখ হব
সাৱধান হবা হঁক

 বিজুলী মাৰিছে;
বতাহ বলিছে।
আহাঁ বেগধৰি;
ঘৰলই লৰি।
সোমোৱাঁ ভিতৰ
পানীলগা জ্বৰ।
নৰীয়া পৰিলে;
যাতে থাকা ভালে।

১৫—বসন্ত-কাল।

আহিছে বসন্ত-কাল ৰঙ-মুৱা হই;
মাৰিছে বতাহ কেনে ৰিব্ ৰিব্ কই।
গছলতা বন আদি ধুনীয়া কৰিলে;
জগতক অলঙ্কাৰে গাভৰু সজালে।