এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩২
কনফুচিয়াছ
| ৮১। | নিজৰ কামতকৈ কথাহে ভাল হলে ভদ্ৰলোকে লাজ পায়। |
| ৮২। | ডেকাৰ প্ৰিয় স্ত্ৰীসঙ্গ, আদহীয়াৰ প্ৰিয় ৰণ, বুঢ়ালোকৰ চিন্তা সদায় কেনেকৈ পাব ধন। |
| ৮৩। | আনক সমালোচনা কৰা আৰু আনৰ দোষ খোঁচৰা লোকক সাধুলোকে ঘিণ কৰে। |
| ৮৪। | নিজক বুধিয়ক বুলি ভবা পদূলী শুঙা আৰু চৰবৃত্তি কৰা লোকক মই ঘিণ কৰো। সাহসী বুলি বৰাই কৰা উচ্ছৃঙ্খল লোকক মই ঘিণ কৰো। সাধুতাৰ মুখাপিন্ধা কপটলোকক মই ঘিণ কৰো। |
| ৮৫। | দেখাত গহীন গম্ভীৰ আৰু নিষ্ঠাবান অথচ ভিতৰি ফোপোলা আৰু দুৰ্ব্বললোক ৰাতি সিন্ধি কাটি ঘৰ সোমোৱা চোৰৰ নিচিনা। |
| ৮৬। | তিৰোতা আৰু নিকৃষ্ট লোকক চলোৱা বৰ টান। আপোনভাবে মৰম কৰি নাই দিলে সিহঁত অবিনীত হয় আৰু অবজ্ঞা কৰে আকৌ উপেক্ষা কৰি আঁতৰত ৰাখিলে সিহঁত কষ্ট হয়। |
| ৮৭। | বহুবল্কী ঘৃণাৰ পাত্ৰ। |
| ৮৮। | আপচু চেহেৰাৰ বহুভাষী লোক কাচিৎহে ভদ্ৰ হয়। |
| ৮৯। | শাসকৰ চৰিত্ৰ বতাহৰ দৰে আৰু সাধাৰণ মানুহৰ চৰিত্ৰ তৃণৰ দৰে। তৃণ সদায় বতাহমুৱা হয়। |
| ৯০। | শাসক ন্যায়পৰায়ণ হলে প্ৰজাৰ এনেয়ে প্ৰিয় হব, তাৰ বাবে হুকুমৰ আৱশ্যক নাই। নিজে ভালকাম নকৰিলে |
