এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৬
কদম-কলি
ৰেপটোৱেপতি
শীতল হওক প্ৰাণ॥
কথাটি নুবুজোঁ,
সুৰটি বুজিছোঁ
জন্মজন্মান্তৰে শুনা;
সি জন্মৰ সোৱঁৰণি
সোৱঁৰাইছ,
হেৰ আলসুৱা বীণা!
সৰগ বাতৰি
সৰগৰ বীণে
অবুজ ভাষাৰে গায়;
বুজিও নুবুজো,
বুজিম সকলো,
তেতিয়া সিপুৰী পায়।
সৰগৰপৰা
নামি আহি বীণে
সৰগ বাতৰি দিলে;—
“সৰগ এৰিছা,
আকৌ সৰগ
পাবা গৈ” বুলি সি কলে।
“সদায় নাথাকে
প্ৰবাসৰ দুখ’’,
বীণৰ সুৰে বিনায়।
