এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পূৰ্ব্বৱতে বসি আছন্ত দুই।
দুনাই বুৰ দিলা বিস্ময় হুই॥
জলৰ মাজত দেখিলা পাছে।
সহস্ৰেক ফণে অনন্ত আছে॥
মৃণাল ধৱল যেন শৰীৰ।
নীল বস্ত্ৰে দেখি অতি ৰুচিৰ॥
ফণাৰ মণি কৰে তিৰিমিৰি।
শৃঙ্গ সমে যেন কৈলাস গিৰি॥
চৌপাশে সৰ্পগণে বেঢ়ি আছে।
তাহান কোলাত দেখন্ত পাছে॥
পৰম পুৰুষ আছন্ত বসি।
প্ৰকাশে মুখ যেন পূৰ্ণশশী॥
মেঘ সম শ্যাম বসন পীত।
ৰত্নৰ কিৰীটি শিৰে শোভিত॥
কৰ্ণত মকৰ দোলে কুণ্ডল।
ধনু সম শোভে ভ্ৰূব যুগল॥
অৰুণ নেত্ৰ কমলৰ পাসি।
নুগুচে মুখে সদা অল্পহাসি॥
