এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সাৱধান
কিনো জগৰ লগালে গছপুলিটোৱে
কাটি ছিঙি কৰিলাযে লণ্ড-ভণ্ড
বাক্হীন, কৰিবলৈ এষাৰো মিনতি
অস্ত্ৰহীন ৰুধিবলৈ পাষণ্ড দুৰ্মতি।
কিনো পালা তুমি এনে দুৰ্জেয় বৰ
মদমত্ত,যুদ্ধংদেহি মিছা আক্ৰোশত
অসহায় তৰু-তৃণ ধৰিত্ৰী বক্ষত
কিন্নৰী প্ৰকোপৰ দেখি পয়োভৰ।
জীৱস্ৰষ্টা হৈয়ো নেদেখিলা, নুশুনিলা
অন্তঃসত্বা ধৰিত্ৰীৰ আকুল আহ্বান
ইন্দ্ৰিয়াতীত লোভ ক্ষমতাৰ শান
তাতে ঘঁহি পিহি মাথো তাণ্ডৱ নাচিলা!
সষ্টম হোৱা, হেৰা বীৰ বীৰাঙ্গনা
প্ৰকৃতিয়ে প্ৰতিদিনে নসহে ডাংকোপ
বিপৰীত কালে হ’ব বুদ্ধি বিলোপ
অগতিৰ গতি মাথো মানৱ চেতনা। ❖
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ৬৫
