এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
হেৰোৱা মানৱীয়তা
মূক এক দৃষ্টি শব্দহীন কোলাহল
ক্ৰমাৎ পাথৰ হৈ পৰা এটি প্রাণ
নাই, মৃত্যু হোৱা নাই
কিন্তু, মৃত্যু যে ইয়াতকৈও ভাল॥
প্রাণহীন ৰক্তাক্ত সপোনবোৰ গৰকি গৰকি
বুজিব পাৰিছে কিমান ভয়ঙ্কৰ হ’ব পাৰে
বাস্তৱৰ নিষ্ঠুৰ আঁচোৰ
বিশাল হাতোৰাৰে চেপি চেপি বধিছে
এয়া যেন এক চিঞৰ নিঃশব্দতাৰ॥
নাই, ভালপোৱাযে নাই
নাই কোনো নিঃস্বার্থ প্রেম
সকলোবোৰ মাথোঁ ভাওনাহে হ’ল
মুখাবোৰৰ সৈতে প্ৰেম হ'ল॥
হাঁহিবোৰো যেন এক ভয়ঙ্কৰ অট্টহাস্য
ক’লা লেতেৰা ধোঁৱাৰ মাজত বিচাৰি পায়
এক কদর্য আনন্দ
লুভীয়া হাত দুখনেৰে টানি আঁজুৰি গো-গ্রাসে গিলিছে
তাৰ মাজতে মানুহৰ মানৱীয়তা অসহায় হৈ হেৰাই গৈছে
আৰু এয়াই আজিৰ যুগৰ বাস্তৱ হৈ পৰিছে॥
এখন উমাল চাদৰ /৭
