এই নদী
ৰাজীৱে গছজোপাৰ ছাঁতে বাইকখন ৰখাই হেলমেটটো খুলিবলৈ লওঁতেই হঠাৎ পিছফালৰ পৰা তাৰ কাণত পৰিলহি এক নাৰীকণ্ঠ, ‘ভিনদেউ, ভালনে?’
ক’ৰনো খুলশালীজনী ওলালহি বুলি মূৰটো ঘূৰাই চাওঁতেই সি দেখিলে,তাৰ ঠিক পিছফালেই ৰৈ আছেহি চন্দ্ৰা। মানে, পদ্মাৰ মাহীয়েকৰ জীয়েক।
তাইক পিছে দেখিবলৈ অলপ বেলেগ বেলেগ যেন লাগিল।
অলপ খীনোৱা যেন লাগিল। অলপ ক’লা পৰা যেনো লাগিল দেখোন।
কথা কি! কিবা অসুখ নে অন্য কিবা!
‘আপোনাৰ ভালনে? ভণ্টিবাইদেউৰ ভাল? আৰু, পৰীৰ খবৰ কি?’
সি বোলে, ভাল ভাল। পদ্মাৰো ভালেই। মানে, গা-মূৰ ভালেই আছে।
আৰু, পৰীয়ে বৰ্তমান কম্পিউটাৰৰ কৰ্ছ এটাকে কৰি আছে আৰু?
নতুন খবৰ বুলিবলৈ তেনেকৈ একো নাই।
‘ঠিক আছে, এদিন যাম বাৰু। এতিয়া, আহো তেন্তে, ভিনদেউ!’
নিস্তেজ হাঁহি এটা মাৰি তাই ৰাস্তাটো পাৰ হৈ সিপাৰৰ ফুটপাথত উঠিলগৈ
আৰু সিয়ো হেলমেটটো হেণ্ডেলডালতে ওলোমাই বেংকটোলৈ বুলি আগবাঢ়িল।
হঠাৎ মনলৈ অহা এক অনামী উৎসাহতে সি খপাখপ খটখটি বগাই গৈ লোহাৰ গ্ৰীলৰ ঠেক বাটটোৰে সাৱধানে সোমাই গ'ল আৰু চোৱাইপ মেচিনটোৰ পৰা দহ হাজাৰ টকাৰ ৰিচিপ্ট এখন উলিয়াই ল'লে।
বাপ্ৰে,বহুত দীঘল লাইন দেখোন! ইয়াতে বহুত সময় নষ্ট হ’ব এতিয়া।
‘উসঃ কিমান থিয় হ’বা আৰু! আধাঘণ্টা হৈ গ'ল। ভৰি বিষাই গৈছে।’
সি দেখিলে, বয়সস্থ মানুহজন লাইনৰ পৰা ওলাই গৈ কাষৰ চকীখনতে বহিপৰিল। তেনেতে, পিছৰ ল'ৰাজনে তাক ঠেলা এটা মাৰি আগবাঢ়িবলৈ চালে।
সি ল’ৰাটোক পিছে অলপ টানকৈয়ে ক'লে বোলে এইদৰে ঠেলা-হেঁচাখন কিয় কৰিছা। বহি দিয়াজন সঠিক সময়ত আকৌ লাইনত সোমাবহিয়েই।
ল’ৰাজনে যেনিবা অলপ হঁহাৰ দৰে কৰি এইবাৰ চিধা হৈ ৰৈ থাকিল।
সি মন কৰিলে, লাইনত থকা ডেকাকেইটাই ফোনকে পিটিকি আছে।
