পৃষ্ঠা:উদ্যোগপৰ্ব্ব.djvu/২১৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১৭
অসমীয়া মহাভাৰত।

বেঢ়ি যাই চৌৰাশী হাজাৰ হস্তীপালে।
সবে চতুৰ্দ্দন্ত বীৰ ঘণ্টা জ্বলে গলে॥ ১০০৮
বীৰৰ আটাসে দুই কৰ্ণে মাৰে তাল।
মহল দিলেক ভগদত্ত মহীপাল॥
অচলা বৃক্ষক ৰাজা সৌৰাষ্ট্ৰ তথিত।
ধনুৰ টঙ্কাৰ তাৰ শুনি বিপৰীত॥ ১০০৯
সীমা সংখ্যা নাহিকে পদাতি আসে যত।
মহলা দিলেক গৈয়া ভীষ্মৰ আগত॥
তাহাৰ সেনাকো ভীষ্মে লেখিলেক যত।
গাৱে গাৱে বস্ত্ৰ অলঙ্কাৰ দিলা তত॥ ১০১০
তৃণ বন ভাঙ্গি সবে ধূলা উৰি গৈল।
বেগেত প্ৰমান বসুমতী খাল ভৈল॥
জয়দ্ৰথ সুশৰ্ম্মা সহিতে মহামতি।
বসুমিত্ৰ আদি কৰি যতেক নৃপতি॥ ১০১১
সংক্ষেপ পয়াৰে তাক কহিবেক কোনে।
কহে ৰাম সৰস্বতী কৃষ্ণৰ চৰণে॥
এহিমতে যদ্যপি মহলা সাঙ্গ ভৈল।
তযু তনয়ক ভীষ্মে বুলিবাক লৈল॥ ১০১২
ভীষ্মে বোলে শুন বাপু ৰাজা দোৰ্য্যোধন।
মহলা কৰিলো মই তযু সেনাগণ॥

(১৯)