পৃষ্ঠা:উদ্যোগপৰ্ব্ব.djvu/২১১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১১
অসমীয়া মহাভাৰত।

দোৰ্য্যেধন বদতি শুনিয়ো পিতামহ।
কৌৰৱ বুলৰ তযু চৰণত গহ॥ ৯৭৮
পাণ্ডৱক জিনি আনো বৈৰ যত যত।
সবে অভিলাষ কৰো তযু চৰণত॥
পৰ্শুৰাম ক্ষত্ৰিয় কুলৰ অন্ত কাৰি।
সমৰত তোমাত পলাইল যুদ্ধে হাৰি॥ ৮৭৯
এবে পিতামহ তুমি মোৰ বোল কৰা।
সেনাপতি হুইয়া পাণ্ডৱক ৰণ কৰা॥
ঠানে ঠানে নিয়ম কৰিয়ো সেনাচয়।
কালি সমৰক লাগি কৰিয়ো নিৰ্ণয়॥ ৯৮০
ভীষ্মে বোলে দোৰ্য্যোধন শুনিয়োক বাণী।
মই যেন বীৰ তাক ত্ৰিজগতে জানি॥
ত্ৰিভূবনে অজয় জানিবি সুৰাসুৰে।
এতে কুন্তী পুত্ৰ বীৰ অৰ্জ্জুনত পৰে॥ ৯৮১
সিয়ো জানে দিব্য অস্ত্ৰচয় চমৎকাৰ।
পাশুপত অস্ত্ৰ আছে জগতে যাহাৰ॥
মোতো দিব্য অস্ত্ৰ আছে জগতে বিদিত।
সুৰাসুৰ মনুষ্য সবাৰে মনোনীত॥ ৯৮২
মই যদি মাৰো সবে মনুষ্যক মাৰি।
ক্ষণেকে জগত শূন্য কৰিবাক পাৰি॥