এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৩
অসমীয়া মহাভাৰত
মহাশান্ত নকুল সহদেৱ দুই ভাই।
তৃণৰ প্ৰহাৰ কৰিবাক নুযুৱাই॥৭০৫
কিমতে হানিবো মোৰা বজ্ৰ সম শৰ।
পৰশত অগ্নি সম বিষ পটন্তৰ॥
দ্ৰোণে বোলে মই মৰো ইহাক সুমৰি।
কিমতে পাণ্ডৱক প্ৰহৰিবো শৰ কৰি॥৭০৬
অশ্বাথামা পুত্ৰ সম অৰ্জ্জুনক স্নেহ।
হাতে হাতে অস্ত্ৰচয় শিখাইছো নিশেষ॥
হেন পাণ্ডৱক মই যুজিবো ৰণত।
পুত্ৰতো নিৰ্দ্দয় আমি ৰাক্ষসৰ মত॥৭০৭
অৰ্জ্জুনে যিমতে মোক কৰন্ত সম্মান।
অশ্বত্থামা আদৰ নকৰে হেন ঠান॥
এতেকতে পুত্ৰতো অধিক ধনঞ্জয়।
কিমতে যুজিবো তাঙ্ক নিদাৰুণ ময়॥৭০৮
আমি যত হিত বহো নুশুনই ভালে।
এতেকতে ভীষ্ম আক গ্ৰাসিলেক কালে॥
প্ৰথমতে কুৰু বৃদ্ধ আপুনি প্ৰমাণ।
হিত যুক্ত মন্ত্ৰণা কহিলা যেন ঠান॥৭০৯
বিদুৰে বুলিলা আক সময়ন্তি মনে।
কাৰ্য্য বুজি আপুনি বুলিলা নাৰায়ণে॥
