এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৩
অসমীয় মহাভাৰত।
এহি বুলি মৌন ভৈলা দুয়ো বীৰ বৰ।
শুনি দোৰ্য্যোধন ৰাজা নিদিলে উত্তৰ॥৪৬৫
মৰো জীয়োঁ কবি ৰাজা আছিলেক শুনি।
সেহি বেলা বিদুৰে মাতিলা মনে গুণি॥
শুন দোৰ্য্যোধন তোক প্ৰতি শোক নাই।
মৰন্তা গণক কোনে দিবেক জীয়াই॥৪৬৬
নাই চক্ষু বৃদ্ধ ভৈল পৰম দুৰ্ভাগি।
মই শোক কৰো সেই পাপিষ্ঠক লাগি॥
আশকত দেখি হৰি হৰি কৰে লোকে।
আৰো দুঃখ পাইবে শত তনয়ৰ শোকে॥৪৬৭
নেদিবেক আগে অবহেলি আছা যাক।
পাছে কোন প্ৰতিপাল কৰিবে ইহাক॥
তাক প্ৰতি শোক নাই বিদুৰে বুলিলা।
কিয় হেন দূৰাচাৰ পুত্ৰক তুলিলা॥৪৬৮
নতু দায়া লাগন্তে ছোটতে চল পাই।
কিয় হেন তনয়ক ৰাখিলা দুনাই॥
তাত হন্তে যত দুঃখ পাৱে নিৰন্তৰ।
নাই শোক মোহ মোৰ কৌতুক বিস্তৰ॥৪৬৯
বিদুৰৰ বচনত বৰ লাজ পাই।
মহা ক্ৰোধে ৰৈলা ৰাজা দশন চোবাই॥
