‘হেৰিয়াৰ ঘৰত হেৰি’
দোষ কৰিলে - চুৰ কৰিলে - চোৰৰ দৰে কাম কৰিলে, সমাজত মূৰ দাঙি থিয় হ’ব নোৱাৰি। কিছুমানৰ ওচৰত তো সেও হৈয়েই থাকিব লগা হয়। পদে পদে ভয়। লাঞ্চনা অপমানৰ ভয়। ধৰা পৰি কটু সমালোচনা শুনাৰ ভৰ। বিবেচক সকলে হেয়জ্ঞান কৰিব জানি ভয়। আন্কি শাওপাত লাগে বুলিও - ভয়। মুঠতে লোভ আৰু মোহত দোষ কৰি ভয়ে ভয়ে সকলো হজম কৰিব লগা হয়। আনৰ অৱজ্ঞা দুস্কাৰ্য-দুৰ্নীতি চকুৰ আগত দেখিলেও প্ৰতিবাদ কৰাৰ সাহস নাথাকে। দেখিও নেদেখা, বুজিও নুবুজা, শুনিও নুশুনা ভাও জুৰিব লগীয়া হয়। কম লটি ঘটি খন হয়নে তেতিয়া!
এনেয়ে নো সেই সাধু কথাটোৰ চোৰটোৱে এঘৰ মানুহৰ পৰা হাঁহ এজনী চুৰ কৰি আনি ঘৈনীয়েকক ৰান্ধিবলৈ দিওঁতে দুষ্ট ঘৈনীয়েকে ৰান্ধি বাঢ়ি নিজে হাঁহৰ মঙহ গোটেইবোৰ খাই গিৰিয়েকক হাড়ছাল অলপ দিয়াত খঙত অগ্নিশৰ্মা হৈ তৰ্জন- গৰ্জন কৰি মাৰিবলৈ খেদি অহা গিৰিয়েকক সতৰ্ক কৰি ঘৈণীয়েকে যেতিয়া ক'লেঃ
‘হেৰিয়াৰ ঘৰৰ হেৰি আনিছিলা
হেৰিয়াৰ ইমান গোট
হেৰিয়াৰ গাত হেৰি নাইকিয়া
হেৰিয়া লোট-সোট।
হেৰিয়াৰ ঘৰৰ হেৰি আনিছিলা
হেৰিয়ে ফুৰিছে চান্দি
(১৯)
