এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
আভাস কাব্য
হৃদয়ত শান্তি তুমি পালাকি নাপালা
জীয়ন্তত, পৰাণৰ কৃষ্ণ হেৰুৱাই॥
পালা বা নাপালা শান্তি, গ’ল কি নগ’ল
চকুৰ চকুলো মাৰ, —চকুত তোমাৰ
অতি ভাগ্যৱতী তুমি, —সাধনাৰ বলে।
পাইছিলা পুত্ৰৰূপে পতি কমলাৰ॥
পঢ়িছোঁ কাব্যত বহু চিত্ৰ জননীৰ,
পুৰানত বহু চিত্ৰ মাক পুতেকৰ,
নাই পোৱা কিন্তু ক’তো কানে শুনানাই
তোমাৰ নিচিনা ছবি বাৎসল্য স্নেহৰ॥
ৰামৰূপে অৱতাৰ ধৰোতে শ্ৰীহৰি
অযোধ্যাৰ কৌশল্যাৰ জনমি গৰ্ভত,
সুমিত্ৰা নন্দনে ম’তে, লই বৈদেহীক,
পিতৃ আজ্ঞা মতে ভ্ৰমি ফুৰিলা বনত॥
১৬
