পৃষ্ঠা:আদিচৰিত.djvu/৪৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪০
আদি চৰিত

সেহিসে কাৰণে সেৱা ৰাজাকো নকৰে।
সিকাৰণে বলি দিলে আমাৰ গোছৰে॥ ৩৮০
যাতো মোৰ পূজা এৰিলেক ভূঞাগণ।
সেহিসে কাৰণে ধৰি আনিলে ৰাজন।
ভক্ত দেখি বলি নলৈলোঁহোঁ ভূঞাগণ।
ভালৰূপে ভূঞাক পালোক ৰাজন॥
অনেক ঐশ্বৰ্য্য দিয়া ভূঞাক পালিব।
তেবেসে নিৰ্ভয় ৰাজা প্ৰজাও জানিব।
যদি মোৰ বচন নকৰে নৰপতি।
দুৰ্ঘোৰ কন্দল হৈব ভূঞায়ে সহিতি।
শুনিয়া বচন মোৰ যায়ো দূত তই।
এহি কথা নৃপতিক কহিবি নিশ্চয়॥ ৩৮৫
দূতৰ আগত দেৱী ইসব কহিয়া।
ভূঞাকো চাহিয়া বুলিলন্ত মহামায়া।
দুৰ্গায়ে বোলন্ত কথা শুনা ভূঞাগণ।
মোৰ বাক্যে নৃপতিক কৰিবি সেৱন।
যেহি আজ্ঞা কৰে ৰাজা তাহাকে কৰিবা।
মোৰ বাক্যে নৃপতিক হেলা নকৰিবা।
ৰাজায়ে সহিতে মিলি থাকিবা সততে।
মোৰ বৰে বিষয় কৰিবা নানামতে।
বিষয় ঐশ্বৰ্য্য হৈব তোমাৰ বংশত।
চিৰকালে ভূঞা নাম হুইবেক প্ৰখ্যাত॥ ৩৯০