পৃষ্ঠা:আদিচৰিত.djvu/৩৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৩
আদি চৰিত

নুপূজো দুৰ্গাক আমি প্ৰাণ যদি যায়।
পুনু এহি শাস্ত্ৰখানি নিদিবা পঠাই।
এহি বুলি মৌন ভৈলা ভাতৃগণ যত।
নিজঘৰে ৰাখিলন্ত ভাতৃৰ সম্মত।
একাদশ ভাতৃ বাক্য তেহুঁ ৰাখিলেক।
দেৱী নুপূজিয়া সেহি শাস্ত্ৰক থৈলেক॥ ৩০৫
সুমন্তৰ ঘৰে সেহি শাস্ত্ৰক ৰাখিলা।
সেহি শাস্ত্ৰমতে সবে বিষ্ণুক পৃজিলা।
সিকাৰণে তান্ত তুষ্ট ভৈলা নাৰায়ণ।
অদ্যাপিও সেহি বংশে আছে শাস্ত্ৰখান।
সেহি শাস্ত্ৰে পূজিবে পাৰয় দেৱীদেৱ।
কদাপিতো বিষ্ণুভক্তে নকৰয় সেৱ।
একান্ত বৈষ্ণৱ সুমন্তৰ পুত্ৰগণ।
সিকাৰণে নকৰিলা দুৰ্গাক পূজন।
বিষ্ণক পূজিয়া নিজ গৃহে ৰহিলেক।
যাৰ যশে সমস্ত পৃথিবী যুড়িলেক॥ ৩১০
সুমন্ত পুত্ৰগণ ৰৈলা সেহি ঠাই।
শান্তানুৰ পুত্ৰ কথা শুনা মহাৰাই।
সৌমাৰ নৃপতি ভুঞাগণক ৰাখিলা।
ভূঞাক চাহিয়া ৰাজা বচন বুলিলা।
নৃপতি বদতি কথা শুনা ভূঞাগণ।
তোমাসাক আনি আছোঁ জিনি মই ৰণ।