এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
আদি চৰিত
সুমন্তৰ পুত্ৰগণে ৰাখিলা শাস্ত্ৰক।
কৌনজবৰে বোলে আমি পূজিবোঁ দুৰ্গাক।
এহি বুলি শাস্ত্ৰ ৰাখি মোক পাঞ্চি দিলা।
হেন শুনি নাৰীগণে সন্তুষ্ট লভিলা।
অনন্তৰে দূত গৈলা আপোন গৃহত।
তামাক্ষৰী শাস্ত্ৰ পাই সুমন্ত পুত্ৰত।
বাঢ়জন ভাতৃ আসি সেহি শাস্ত্ৰ চাই।
অনন্তৰে কৌনজবৰে বচন বোলয়॥ ২৯৫
দেৱী পূজা কৰিবাক লাগি শাস্ত্ৰখান।
আমাৰ থানক পঠাই দিলে নাৰীগণ।
দূতক ভাণ্ডিয়া বোলো পূজিবোঁ দুৰ্গাক।
এহি বুলি তামাক্ষৰী ৰাখিলোঁ শাস্ত্ৰক।
আবে কেন কৰি হৈৱে দুৰ্গাক পূজন।
ইহাৰ উত্তৰ কহিয়োক ভাতৃগণ॥
হেন শুনি ভাতৃগণে বুলিলা বচন।
আমাকে নিয়য় দি সৌমাৰ ৰাজন।
খণ্ড খণ্ড কৰি যদি কাটয় আমাক।
তথাপি নকৰোঁ আমি দুৰ্গাৰ পূজাক॥ ৩০০
দুৰ্গা পূজা নকৰিয়া পিতৃ অন্তৰিল।
বিষয় সম্পত্তি সুখ সবাকে তেজিল।
কেৱলে কৃষ্ণৰ পায়ে কৰিল ভকতি।
তান পুত্ৰ হুয়া আমি পৃজি ভগৱতী।
