এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
অসমীয়া ৰামায়ণ। বিজুলী ছটক যেন চলে ঝান্ত কৰি। চতুদশ সহস্ৰ ৰাক্ষস গৈল মৰি॥ ইন্দ্ৰধনু জ্বলে যেন গগণ মণ্ডলে দেখিলোঁ ৰামৰ ধনু তাতো কৰিজ্বলে॥ বজ্ৰত অধিক একোশৰ ঘোড়ে চাপে। ৰামক সম্মুখে যুজিবেক কাৰবাপে॥ দূষণ ত্ৰিশিৰা খৰ আদি বীৰচয়। ৰাম অগনিত গৈলা পতঙ্গ পৰায়। ৰামৰ বিক্ৰমে মোৰ হিয়া গৈল লড়ি। সৰল বৃক্ষত যেন বজ্ৰ আছে পৰি॥ হেন অথন্তৰ কথ। শুনিয়া ৰাৱণ। অসন্তোষে ৰাজা আছিলেক কটোক্ষণ॥ দূষণ ত্ৰিশিৰা খৰ মৰিবাৰ শুনি। পৰম দুৰ্জ্জয় ৰাম মনে বোলে গুণি॥ বহিণীৰে৷ দেখো কাটিলেক নাক কাণ। লাজে ৰাজা কাহাকো নেদিলা সমিধান। ভাণীৰ সন্তাপে তম্ভি খানিক আশিল। সাতাৰ কাহিণী শুনি শোক পাশৰিল। ত্ৰৈলোক্য ত নাহিছেন শুনিলা সুন্দৰী। কামাতুৰ ভৈলে চিত্ত ধৰিতে নাপাৰি। ৮৭
