এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
অসমীয়া ৰামায়ণ। যেন মৃগে পাৰে ঘালে বাঘক লাঠি। আসিষিষ গোমৰ কঙ্কালে দেই লাথি | কট কটাই যাৰ তাৰ উঠে পুত কাতি। জানিলোহু যমে তাৰ মলচিল পাতি॥ স্বভাবে মনুষ্য জাতি ৰাক্ষসৰ ভক্ষ কেন মতে চিত্তে সিটো আমাৰ বিপক্ষ | কোন নাক কাণ কাটিলে তোমাৰ। ঝাণ্ট কৰি কহ কথা কৰোঁ প্ৰতিকাৰ। এহি বুলি ভায়েকত কহে নাককাটি। চ ফুৰন্তে ভ্ৰমন্তে গৈলো পঞ্চবটী॥ দুই গোটা মানুষ্য আছে শিৰেজটা ধৰি। নাম ৰাম লক্ষ্মণ পুছিলো আগবাঢ়ি॥ ত্ৰৈলোক্য মোহিনী কন্যা আছেতাৰ নাৰা। তাইৰ ৰূপক কোনে বৰ্ণাইবাক পাৰি। কোমল দেখিয়া তাইক গৈলো গিলিবাক। লক্ষ্মণে ধৰিয়া কাটিলেক কাণ নাক॥ মোক যেবে দয়া আছে তাসম্বাক মাৰ। তিনিৰো শৌণিত পিওঁ কৰে৷ প্ৰতিকাৰ। কুলক্ষিণী শূপূৰ্ণখা খল লগাইলেক। ৰাক্ষস বিনাশ কাল আসিয়া ভৈলেক॥ ৫৫
