৷৴৹
খনকে আগ বঢ়াই দিলোঁ। তেওঁ তাক লৈ গৈ সেই চনৰ আঘোণ মাহৰে পৰা ধাৰাধাহিকৰূপে বাঁহীত প্ৰকাশ কৰে।
গোটেইখন কিতাপ বাঁহীত ওলোৱাৰ পিচতেই তাক বেলেগে কিতাপৰ আকাৰে ছপাবৰ মন কৰিছিলোঁ, কিন্তু মহাযুদ্ধই ঘটোৱা বেমেজালিবোৰৰ কাৰণে সি হৈ নুঠিল।
১৯৪৫ চনত কিতাপখন আগৰ পৰা গুৰিলৈকে হাত ফুৰাই ন-কৈ লিখা হ’ল আৰু কেইমাহমানৰ পাচত ছপাবলৈ বুলি কলিকতাৰ ভাৰত-মিহিৰ প্ৰেচলৈ পঠোৱা হ’ল। কিন্তু পঢ়াশলীয়া কিতাপ ছপোৱাত ব্যস্ত থকাৰ বাবে বহুত দিনলৈকে প্ৰেচে তাত হাত দিব নোৱাৰিলে। এনে ভাবে কিতাপখন তাত পৰি থাকোতেই মুচলীম লীগৰ প্ৰত্যক্ষ সংগ্ৰাম আৰম্ভ হ'ল। প্ৰেচ ধ্বংস হ’ল; অসম-সন্ধ্যাও তাতে জাহ গ’ল।
সংশোধিত কিতাপখনৰ নকল নাছিল। সেই কাৰণে ১৯৪৭ চনত আকৌ বিস্তৰ সালসলনি কৰি তাক বাঁহীৰ পৰা উদ্ধৃত কৰা হ’ল। তেতিয়াৰে পৰা ইয়াক প্ৰকাশ কৰিবলৈ যত্নৰ অলপো ত্ৰুটি হোৱা নাছিল, তথাপি ইমান দিনৰ মূৰত হে সি কোনো মতে পোহৰ দেখিলে। ইও সম্ভব হৈছে মোৰ প্ৰিয় ছাত্ৰ, ১১৯ ধৰ্ম্মতলা ষ্ট্ৰীটত থকা “জেনাৰেল প্ৰিণ্টাৰ্চ অ্যাণ্ড পাব্লিশাৰ্চ লিমিটেডৰ” মেনেজিং ডিৰেক্টৰ শ্ৰীমান সুৰেশচন্দ্ৰ দাস এম-এৰ সাহায্য আৰু তত্ত্বাৱধানৰ ফলত হে। সেই বাবে তেওঁলৈ আগ বঢ়ালোঁ মোৰ স্নেহ-ভৰা আশীৰ্ব্বাদ।
“অসম-সন্ধ্যাৰ” মূল সঁজুলিবিলাক গোটোৱা হৈছে শ্ৰদ্ধাস্পদ ৰায় বাহাদুৰ ডাক্তৰ সূৰ্য্যকুমাৰ ভূঞাদেৱৰ দ্বাৰা সম্পাদিত “অসমৰ গদ্য বুৰঞ্জী”ৰ পৰা। সেই বাবে কৃতজ্ঞ অন্তৰেৰে তেখেতক ধন্যবাদ জনালো।
