এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৬
অসম-সন্ধ্যা
নকৰি কোনেও কাকো খেদি আক্ৰমণ।
শেষত অতিষ্ঠ হ’ই চেক-সেনাপতি,
কাপ্তান গোহাঁই আৰু নেওগ ফুকন
উত্তৰিল সৈন্য-সহ উত্তৰ কূলত।
দেখি গ'ল চাৰিঙ্গীয়া গোহঁয়ো লগত।
বাজিল ৰণৰ বাদ্য গ’গৈৰ কোঁঠত,
উঠিল শোণিত নাচি সেনাৰ সিৰত;
উলাহত অস্ত্ৰ ল’ই হ’ল অগ্ৰসৰ,
সঘনে কঁপাই বায়ু তুলি জয়ধ্বনি।
ততালিকে খালচীয়ে মাৰিলে হিল’ই,
উঠিল ভীষণ ধ্বনি গুড়ুম্ গুড়ুম্;
ধুপ-ধাপ মানসেনা পৰিল বাগৰি।
দিলে তাৰ প্ৰত্যুত্তৰ চেকৰ সেনাই।
হ’ল যুদ্ধ গুৰুতৰ, হ’ল হতাহত
উভয় দলৰ যোদ্ধা সীমা-সংখ্যাহীন।
খালচীৰ নেতৃত্বও হিল’ইদাৰীয়ে
জাকে জাকে শত্ৰু সেনা কৰি ধৰাশায়ী,
কৰিলে আতঙ্ক সৃষ্টি মানৰ দলত।
গগৈয়ে নিজেও যুঁজি মহা বিক্ৰমেৰে
বিনাশি ৰিপুৰ দল গ’ল আগুৱাই;
থৰথৰি শত্ৰু-সেনা কঁপিল ভয়ত।
নোৱৰি ৰুধিব গতি প্ৰবল শত্ৰুৰ,
হুহকিল সানুচৰ চেক-সেনাপতি।
এনেতে মোমাই আহি নদী পাৰ হ’ই
