এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৩৮
অসম-সন্ধ্যা
ভাবি তাকে পিতৃশ্ৰাদ্ধ কৰি সমাপন,
কৰি লগ নামনিৰ বৰুৱা-ফুকন,
বিবৰিলে ৰুচিনাথে উদ্দেশ্য নিজৰ,
অৱস্থা বিশদৰূপে কৰি আলোচনা;
সকলোৱে সমৰ্থন কৰিলে প্ৰস্তাব।
তেতিয়া হাতত ল’ই বিষয়াসকল,
লাগি গ'ল ৰুচিনাথ সৈন্য-সংগ্ৰহত।
নিতে ন ন সৈন্য ল'ই নৱ উদ্যমেৰে।
দিয়ালে সমৰ শিক্ষা, কৰিলে নিপুণ
ধনু-কাঁড়, যাঠি-জোং, হিলৈৰ যুঁজত।
সাজু কৰি সেনাদল, বুজি নিজ বল,
সুদৃঢ় বিশ্বাস ৰাখি কৃতকাৰ্যতাৰ,
বিচাৰিলে ৰুচিনাথে ভাবী নৰপতি,
ৰূপে-গুণে যোগ্য জন ৰাজপাটল’ই।
বজ্ৰনাথ নামে এক ৰাজবংশধৰ
পৰিনাতি ৰাজেশ্বৰসিংহ নৃপতিৰ,
পাটৰ অযোগ্য হ'ই, হ'ই শ্ৰুতিহীন,
ল’ইছিল চিলমাৰী ঘাটত বসতি,
পুত্ৰসহ পুৰন্দৰ নামে সুকোমল,
দেশ এৰি পূৰ্ণানন্দ মন্ত্ৰীৰ ভয়ত।
পুৰন্দৰকেই কৰি ৰজা মনোনীত,
ৰুচিনাথে অবিলম্বে কৰিলে প্ৰেৰণ
জগন্নাথ নামে এক অনুজ নিজৰ
দূতৰূপে, পত্ৰ সহ চিলমাৰীল’ই।
