এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫
প্ৰস্তাবনা
সৌমাৰত সিংহাসন কৰিলে স্থাপন;
ধৰিলে অসম নাম জীৰ্ণ কামৰূপে।
চুকাফাৰ বংশধৰ ভূপতিসকলে
বিধাতাৰ কৃপাকণা ল’ই মস্তকত,
শাসিলে শতিকা ছয় মহা-বিক্ৰমেৰে
ব্যৰ্থ কৰি আক্ৰমণ বিদেশী শত্ৰুৰ,
ব্যৰ্থ কৰি মোগলৰ সিংহ-পৰাক্ৰম।
কিন্তু হায়! কবল’ই হিয়া ভাগি যায়–
সেই শক্তি, সেই বীৰ্য্য, সেই কীৰ্ত্তিৰাশি
সুপ্ত হ’ই লুপ্ত হ’ল চিৰকালল’ই,
গৃহ-কন্দলৰ জ্বলি প্ৰলয়-অগনি।
অস্তোন্মুখ আহোমৰ গৌৰৱ-ৰবিৰ
কিদৰে অদৃশ্য হ’ল শেষ ৰশ্মিকণা,
কিদৰে পিন্ধিলে হায়! অসম মাতৃয়ে
দাসত্ব শৃঙ্খল, সুৱঁৰিম বুলি তাকে
ধৰিছোঁ লেখনী। সৃষ্টি-স্থিতি-প্ৰলয়ৰ
গৰাকী যিজন, ইচ্ছামতে ঘূৰে যাৰ
কালৰ চকৰি, যাৰ কৰুণাই কৰে
বোবাক কথকী, পঙ্গুক,লঙ্ঘাই গিৰি,
কৰপুটে নিবেদন,–অযোগ্য যদিও–
কৰোঁ সিজনক যাচি হিয়াৰ ভকতি
পূৰ্ণ যেন হয় মোৰ মনৰ কামনা;–
ছন্দো-বন্ধ-প্ৰৱন্ধৰ সুচিকণমালা
গাঁথি যেন দিব পাৰোঁ মাতৃ-চৰণত।
