এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১০
অসম-সন্ধ্যা
কিশোৰী কুমাৰী এটি আহোম ৰজাৰ
প্ৰীতিৰ চানেকিৰূপে পালে উপহাৰ,
বাঢ়িব আভাৰ আভা, লভিম সন্তোষ;
স্থায়ী হ’ব মৈত্ৰীভাব উভয় ৰাজ্যৰ।”
উৎসাহেৰে দিলে তাৰ বদনে উত্তৰ,—
“পৰাক্ৰমী ব্ৰহ্মৰাজে কৰিব গ্ৰহণ
ৰাজকন্যা অসমৰ,—সি যে অনুগ্ৰহ
অসমৰ প্ৰতি; মানিম সৌভাগ্য আমি।
প্ৰাচীন সম্বন্ধ পুনু হ’ব ঘনীভূত,
কৰিব দুগুণে দৃঢ় প্ৰীতিৰ বন্ধন।
প্ৰতিশ্ৰুতি দিলোঁ মই, পূৰিব কামনা।”
বদনৰ কথা শুনি ব্ৰহ্ম-নৃপতিৰ
আহিল যৌৱন ঘূৰি, হ’ল প্ৰতিভাত
মানস-প্ৰতিমাখনি কল্পনা চকুত।
আনন্দ-অধীৰ হ’ই কৰিলে অৰ্পণ।
বদনক অঙ্গীকৃত সৈন্য-সেনাপতি।
ইমান দিনত দেখি সিদ্ধিৰ সূচনা,
লভিলে বদনে যেন নতুন জীৱন;
অধীনত ৰাখি মান সেনা-সেনাপতি
শিকালে যুদ্ধৰ ৰীতি নিজা প্ৰণালীত।
যুদ্ধৰ সম্ভাৰমানে কৰিলে যোগাৰ;
গোটালে যুদ্ধৰ অস্ত্ৰ, পাথেয়, বাহন,
যিবা লাগে কৰি ব্যয় সঞ্চিত সম্পদ।
পূৰ্ণ কৰি আয়োজন, চাই শুভক্ষণ,
