পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/১০২

৯৪

অসম-সন্ধ্যা

বন্ধনত ৰাখি ৰজা; একচ্ছত্ৰী হ’ই,
খেদালে ৰাজ্যৰ লক্ষ্মী নিষ্ঠুৰ হাতেৰে।
শাসনৰ নীতি আজি নৃশংস পীড়ন।
দেখে যদি পূৰ্ণানন্দে বুদ্ধি-কৌশলত
কোনো জন শ্ৰেষ্ঠ কিংবা সমকক্ষ তাৰ,
তেনেহলে সিজনৰ নাই পৰিত্ৰাণ,—
মিছা অভিযোগ কৰি মিছাৰে প্ৰমাণ,
গুচায় পথৰ পৰা কল্পিত কণ্টক।
ৰজাৰ বিলাই দেখি, দুৰ্দ্দশা দেশৰ,
লগতে নিজৰো জানি বিপন্ন জীৱন,
আহিলোঁ স্বদেশ এৰি দাৰুণ শোকত;
ভ্ৰমিলোঁ বহুত দিন পৰৰ ৰাজ্যত।
নেদেখি কেনিও পথ ওলালোঁ শেহত
অনিশ্চিত ভৱিষ্যৎ ল’ই সম্মুখত,
তোমাতে ভাৰসা ৰাখি, বিচাৰি সাক্ষাৎ।
চাৰি মাহ সহ্য কৰি গুৰু পথশ্ৰম,
দুৰ্ল্লঙ্ঘ্য পৰ্ব্বত লঙ্ঘি, লঙ্ঘি গুহা-বন,
হইছোঁহি উপস্থিত কাষত তোমাৰ
অসম দেশৰ ৰজা-প্ৰজাৰ কাৰণে।
দিয়াঁ মোক সৈন্য-বল ৰজাক বুজাই,
ঘূৰি যাওঁ দেশল’ই শান্তি-দূত হ’ই,
কৰোঁ মুক্ত নৃপতিক বন্ধনৰ পৰা;
লুপ্ত কৰি অত্যাচাৰ, অবিচাৰ যত,
শান্তি-সমীৰত কৰি হৃদয় শীতল,