সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্য-সম্পদ.djvu/৬৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

জ্ঞান।

হৃদয় তন্ত্ৰীত নানান ভাবেৰে
 বিহৰিছ দিন ৰাতি;
তোৰ অবিহনে  মানব জাতিৰ
 নেথাকে গৌৰব ভাতি।
তয়ে মথোঁ ৰত্ন  মানবী কায়াত
 সকলো কাজৰে মূল;
তোৰ শকতিৰে  তয়ে অবিৰাম
 হৰিছ সকলো ভুল।
তয়ে মাথো এক  তোৰ বলতেই
 যশ মান লভে নৰে;
তয়েই শিক্ষক  তোৰ বুজনিতে
 শোক তাপ পৰিহৰে।
তয়ে মাথো বল  তয়েই উৎসাহ
 দয়ামায়া হৃদয়ত;
তয়ে মাথো গুৰু  তোৰ উপদেশে
 পাপক ৰাখে দূৰত।
মহতী শকতি  মানব ৰাজ্যত
 ভোগ কৰি আছ তই;
সুখে দুখে সদা  সকলো সময়
 থাক যেন লগ হই।

⸺⸺