পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্য-সম্পদ.djvu/১২২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৪
সাহিত্য-সম্পদ।


 মধুৰ কীৰণ
 কৰি বৰিষণ
জগৎ শীতল কৰে।
 তোমাৰেই তৰা
 উজ্বলায় ধৰা
এন্ধাৰে ছাতিলে ৰাতি।
 ভাবনা মনত
 (যেন) বিশ্ব মন্দিৰত
জ্বলিছে সহস্ৰ বাঁতি।
 তোমাৰেই বায়ু
 জীৱগণ আয়ু
সৃষ্টি পাতনিৰে পৰা,
 তোমাৰেই জল
 তোমাৰেই স্থল,
সকলো তোমাৰে গঢ়া।
 তোমাৰে সাগৰ
 নই সৰোবৰ
তোমাৰেই গিৰিবন,
 মৰু বা প্ৰান্তৰ
 দ্বীপ দ্বীপান্তৰ
তৰু তৃণ অগণন।