এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৪৯
কাকো আৰু হিয়া নিবিলাওঁ।
থাকোতে থাকোতে হাঁয়
বুকত ছবিটি নাই,
কান্দিলে বুকুৱে হাও হাও;
অনেক বিচাৰি চালোঁ
নেপায় শপত খালোঁ
কাকো আৰু হিয়া নিবিলাওঁ।
মানুহে নাপায় ভাল,
ললোঁ জানি চিৰকাল,
কিন্তু ঘূৰি ভাবিলোঁ মনত,
সকলো কি এনেকুৱা,
দেখোঁ বাৰু কেনেকুৱা,
ভাল-পোৱা নাই নে বনত?
পুহিলোঁ ভাটৌ এটি,
গল দিন এটি দুটি,
দিনে দিনে সিও হল বৰ;
কত দিলোঁ ধান পানী,
কত ন ন গুটি আনি,
যোপালোঁহি আগত ঠোঁটৰ;
কিন্তু হায় কাল হল,
ভাটৌটি উৰি গল,
বুলি তোৰ মুখকে নাচাওঁ;
ভাবি গতি নিয়তিৰ,
মনত কৰিলোঁ থিৰ,
কাকো আৰু হিয়া নিবিলাওঁ।
কিন্তু যে নিলাজ মন,
ভাগিও নোহে ভগন,
তথাপিও লাগে ভাল-পোৱা,
