এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১২৩৮
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি
পাছে বিশ্বকৰ্ম্মে যক্ষগণ সমে,
চলিলন্ত বৃন্দাবন।
সেহি বন মাঝে ৰাস মণ্ডলক,
নিৰ্ম্মিবে কৰিলা মন॥
পথালি দীঘলে যোজন প্ৰমাণ,
ক্ৰীড়িবে মণ্ডপ স্থান।
নৱ কৌটি মণি— ময় নিৰ্ম্মিলন্ত,
দেখিতে আতি সুঠান॥
শৃঙ্গাৰৰ যোগ্য মণিময় খাটে,
বিচিত্ৰ শয্যা ভূষণ।
নানা জাতি পুষ্প গন্ধ সব লৈয়া,
বায়ুয়ে কৰে গমন॥
গন্ধে আমোদিত ঘৰ ভৈলা তাত,
আৰো ৰত্ন দীপচয়।
বিচিত্ৰ যে চিত্ৰ ৰত্ন কুণ্ড সমে,
গৃহচয় প্ৰকাশয়॥
নানা সৰোবৰ কাষে বহু বিধ,
পুস্পৰ নিৰ্ম্মি উদ্যান।
এহি মতে ৰাস মণ্ডপ নিৰ্ম্মিয়া
গৈলা পাছে আন স্থান॥
ৰাধা মাধৱৰ ক্ৰীড়া যোগ্য স্থান,
ৰমণীয় সুলক্ষণ।
শত দশ বন নিৰ্ম্মিয়া তথাত,
গৈলা পাছে মধুবন॥
সেহি মধুবনে সমীপে নিৰ্য্যান,
মনোহৰ শুদ্ধ বনে।
বটৰ মূলত আছে সৰোবৰ,
পশ্চিম তীৰ শোভনে॥
